S.V. ’t Harde heeft in Veessen een zwaarbevochten punt gepakt tegen concurrent Vevo. Beide ploegen strijden om boven de gevreesde 11e plaats te komen/blijven, wat nacompetitie betekent aan het eind van de rit. Het werd letterlijk een gevecht waarbij de grenzen van sportief gedrag meermaals werden overschreden. Zonder onze jongens vrij te pleiten waren het voornamelijk de Veessenaren die de grens van het toelaatbare meerdere malen tarten. Scheidsrechter Bekema, waarschijnlijk iets te veel naar Bas Nijhuis gekeken, had veel eerder en harder moeten optreden om hiermee de grenzen aan te geven.

Opstelling S.V. ’t Harde: Davey Visch, Henrico Leusink, Wesley Hunestein, Jordy Hunestein, Michiel Vlijm; Bram van der Worp, Menno van ’t Hul (75 Arnoud Kamerbeek), Quinten Turubasa, Terence ten Brink ©; Bilal Bella, Kevin van Renselaar (38 Michael Jeensma).

De technische staf moest flink puzzelen om tot een basiselftal te komen. De spits in vorm, Henk Elskamp en spelmaker Arnoud Kamerbeek konden niet starten in de basis. Arnoud was wel fit genoeg voor een plek op de bank. Melvin Boender (gebroken scheenbeen), Arno Leusink (voetblessure) en Rico Leusink (lies) waren ook niet present. Op het veld stond wellicht het jongste S.v. ’t Harde ooit (5 spelers onder de 20 jaar).

De tieners Henrico Leusink en Quinten Turubasa moesten de zijkanten bestrijken en deden dit zeker niet onverdienstelijk. Zonder anderen tekort te doen was de 17-jarige doelman Davey Visch de beste man op het veld. Hij hield zijn doel, soms met wat geluk, schoon en deed dit op een schitterende wijze.

De 1e helft had nauwelijks iets met voetbal te maken. In de 56!! minuten dat deze helft duurde werden charges en tackles uitgevoerd die zelfs in de krochten van het Engelse voetbal gele en rode kaarten hadden opgeleverd maar in deze wedstrijd vaak nauwelijks werden bestraft. Toen de rookwolken waren opgetrokken stond het 0-0 en had het publiek, voornamelijk uit ‘t Harde een zeldzame serie aanslagen op benen gezien. Dat Bram van der Worp en Bilal Bella ongeschonden de rust haalden mocht een wonder heten. Vooral de nummer 7 (Albers) liet zich meerdere keren gaan. De verstandigste man bij Vevo was de trainer die dit ongeleide projectiel reeds voor de rust wisselde. Saillant detail: Albers kreeg geen kaart voor al deze misstanden.

In de 38e minuut brak Kevin van Renselaar zijn kaak, wet van Murphy? In een ongelukkige botsing met de nummer 5 (De Velde) bleef Van Renselaar kermend van de pijn achter. Michael Jeensma, uit clubbelang toch weer beschikbaar gesteld voor 1e elftal, verving de onfortuinlijke spits.

De grootste kans was voor Vevo in de 19e minuut. Een voorzet van rechts werd goed ingeschoten. Michiel Vlijm redde op de doellijn. S.V. ’t Harde stelde daar weinig tegenover maar een overtreding op Bram van der Worp, binnen de beruchte lijnen, werd er buiten gelegd. De vrije trap leverde niks op.

De thee had iedereen goed gedaan. De 2e helft was gelukkig minder een veldslag dan het kleine uur ervoor. Vevo en ’t Harde hanteerden beiden veelal de lange bal maar dit spelletje ligt de blauw-witten beduidend beter. Er werden vele kansen gecreëerd maar Davey Visch (3x) de paal en 2 maal de lat voorkwamen de voorsprong van Vevo. Vooral spits Toorn was dreigend maar gelukkig had hij het rendement van René van Rijswijk in zijn ‘beste’ jaren en maakte hij zich tijdens het duel vooral druk over het scorende vermogen van de schrijver van dit stuk (hoeft echt niet).

Ook ’t Harde kreeg een enorme kans. Bram van der Worp (aan de basis van alle gevaarlijke hardeneze momenten) soleerde door de verdediging van Vevo. Hij legde de bal terug op Turubasa, maar zijn inzet werd van de lijn gehaald.

Het meest bizarre moment van de wedstrijd vond plaats in de 78e minuut. Een scrimmage voor de goal van ’t Harde resulteerde in een kopbal in het zijnet. Terwijl iedereen zich opmaakte voor een doeltrap rende scheidsrechter Bekema naar de middenstip, hij had een doelpunt waargenomen (dat de spelers van Vevo op dat moment ook nog gingen juichen zal nooit de fairplay-bokaal opleveren en was zelfs gênant). Albert van Os – assistent scheidsrechter van de SV, moest praten als Brugman om de scheids op zijn beslissing te laten terugkomen. Gelukkig lukte dit.

Het laatste moment (90e minuut) van de wedstrijd was een rendez-vous moment uit de eerste helft. Van der Worp werd binnen de zestien onderuit gehaald maar wederom wees de leidsman naar de ‘veilige’ plek buiten de beruchte lijnen.

Terugkijkend op deze wedstrijd mogen we blij zijn met een punt. De jonge ploeg van trainer Kooistra ging te veel mee in het fysieke spel van de tegenstander. Aan de inzet van de spelers lag het zeker niet, die was prima…. en nogmaals complimenten aan het adres van Davey Visch…